Πέμπτη 26 Ιουνίου 2025, στις 8.30 μμ. στο μικρό κηποθέατρο Μάνος Χατζιδάκις
Η θεατρική ομάδα του 11ου Γενικού λυκείου Ηρακλείου, με ιδιαίτερη χαρά, παρουσιάζει, στο πλαίσιο του 6ου μαθητικού φεστιβάλ του δήμου Ηρακλείου, το έργο: ‘’Ο μπαμπάς ο πόλεμος’’ του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Η παράσταση θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 26 Ιουνίου 2025, στις 8.30 μμ. στο μικρό κηποθέατρο Μάνος Χατζιδάκις.
Λίγα λόγια για το έργο
Λίγα χρόνια μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, οι διάδοχοι του πολεμούν μεταξύ τους για την κυριαρχία του κόσμου. Η Ρόδος, κηρύσσοντας αυστηρά ουδετερότητα, έχει μετατραπεί σε έναν ασφαλή τουριστικό παράδεισο. Δημόσια κτίρια και ναοί έχουν μετατραπεί σε επιχειρήσεις ενώ η κυβέρνηση έχει αντικατασταθεί από το Ανώτατο Ξενοδοχειακό Συμβούλιο. Όταν ο πόλεμος μεταφέρεται στην θάλασσα, οι Ροδίτες με τον φόβο ότι οι Μακεδόνες του Δημητρίου του Πολιορκητή πλέουν εναντίον τους, στέλνουν τον καλύτερο τους μάγειρα και την πιο όμορφη κοπέλα του νησιού για να τον ξελογιάσουν. Ο Δημήτριος όμως ερωτεύεται την Ρόδο και αποφασίζει να την κατακτήσει. Οι τουρίστες φεύγουν, ο στρατός του Δημητρίου αποβιβάζεται στο νησί, κι όταν ένας σερβιτόρος εκσφενδονίζει ένα πιάτο εναντίον τους, οι Μακεδόνες καίνε όλα τα μαγαζιά της παραλίας προς παραδειγματισμό. Ο λαός της Ρόδου τότε παίρνει τα όπλα, μαχαιροπήρουνα στην αρχή, και πολεμάει. Ο μπαμπάς της Ιστορίας ο πόλεμος έχει ξεκινήσει και όλα μέλλουν να αλλάξουν. Οι Ροδίτες αντιγράφουν τους Μακεδόνες, γίνονται άριστοι πολεμιστές και νικούν. Ο Δημήτριος ξελογιάζεται από την ομορφιά και τις χαρές της ζωής και χάνει. Η Ρόδος θα συνεχίσει να πλουτίζει αλλά πλέον μέσω μιας άλλης πιο επικερδούς επιχείρησης, της βιομηχανίας του πολέμου.
Και η ταλαντούχα μαθήτριά μας Μαρίτα Δατσέρη μοιράζεται μαζί μας τους προβληματισμούς της σχετικά με το έργο μας:
”Τον πόλεμο τον λένε πατέρα, γιατί γεννάει ήρωες και αφήνει ορφανά. Γιατί βαφτίζει τους λαούς με αίμα και τους ντύνει με σημαίες. Και γιατί, όπως κάθε πατέρας, ζητάει υπακοή και σιωπή.
Ο Πόλεμος, εκείνος ο παλιός θεός, δεν πέθανε. Απλώς άλλαξε ρούχα. Φόρεσε κουστούμι διπλωματικό, κράτησε κινητό τηλέφωνο και κάθισε σε στρογγυλά τραπέζια. Κι εμείς τον φωνάζουμε ‘παγκόσμιο συμφέρον’, ‘γεωπολιτική ισορροπία’, ‘αναγκαία επέμβαση’.
Ο κόσμος μας αλλάζει πρόσωπα, μα όχι ουσία. Οι χάρτες ξαναχαράζονται, τα σύνορα ανοίγουν κι ύστερα ξανακλείνουν με αγκαθωτό σύρμα. Οι λέξεις μεταμφιέζονται: η «ειρήνη» γίνεται «σταθερότητα», η «εισβολή» βαφτίζεται «ειρηνευτική επιχείρηση», κι ο πόλεμος – ο παλιός, ο γνώριμος – στέκεται ξανά στο προσκήνιο, βαμμένος με τη λάμψη στις οθόνες μας και την υποκρισία των πολιτισμένων.
Κι όμως, ο Καμπανέλλης μάς προειδοποίησε. Στην ταραγμένη, τη δικιά του εποχή έγραψε ένα έργο που μυρίζει ακόμη μπαρούτι και ειρωνεία. Ένα έργο στο οποίο οι λαοί παλεύουν να σωθούν χωρίς να ξέρουν από τι. Όπου οι ήρωες είναι μάγειροι και τουρίστες. Όπου η Ειρήνη είναι προϊόν προς πώληση και ο Πόλεμος, ένας γέρος πατέρας που κανείς δεν τολμά να σκοτώσει. Στον κόσμο του Καμπανέλλη, οι ήρωες δεν είναι τραγικοί. Είναι καθημερινοί.
Και Σήμερα, ακούμε τον πόλεμο να ψιθυρίζει ξανά. Στους πρόσφυγες που πνίγονται. Στα παιδιά που μεγαλώνουν με σειρήνες. Στους νέους που καλούνται να πολεμήσουν για «ιδέες» που δεν επέλεξαν για ένα πουκάμισο αδειανό, για μια Ουρανία.
Στον μπαμπά τον πόλεμο βρισκόμαστε λίγα χρόνια μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, οι διάδοχοι του πολεμούν μεταξύ τους για την κυριαρχία του κόσμου. Η Ρόδος, κηρύσσοντας αυστηρά ουδετερότητα, έχει μετατραπεί σε έναν ασφαλή τουριστικό παράδεισο. Όταν ο πόλεμος μεταφέρεται στην θάλασσα, οι Ροδίτες με τον φόβο ότι οι Μακεδόνες του Δημητρίου του Πολιορκητή πλέουν εναντίον τους, στέλνουν τον καλύτερο τους μάγειρα και την πιο όμορφη κοπέλα του νησιού για να τον ξελογιάσουν. Ο Δημήτριος όμως ερωτεύεται την Ρόδο και αποφασίζει να την κατακτήσει.
Τι θα γίνει όταν οι Ροδίτες πέσουν στην ίδια παγίδα που αυτοί έστησαν;
Απόψε λοιπόν, δεν θα δείτε απλώς μια κωμωδία. Θα ακούσετε την ανάσα ενός λαού που προσπαθεί να γελάσει μέσα στον φόβο. Και θα νιώσετε πως το παρελθόν δεν είναι πίσω μας. Είναι εδώ. Στη σκηνή. Στη σιωπή. Στο βλέμμα που ρωτά: αν ο πόλεμος είναι ο πατέρας μας… εμείς τι είμαστε;
Και τελικά: μήπως ο πόλεμος δεν έρχεται απ’ έξω; Μήπως τον κουβαλάμε μέσα μας;
Ιδού η Ρόδος ιδού και ο ο μπαμπάς ο πόλεμος. ”
ΔΙΑΝΟΜΗ ΡΟΛΩΝ
Ροδίτες
Φρίξος: Βαρδαλαχάκη Εύα Α4
Φιλόξενος: Φραγκιαδάκη Ουρανία Β1
Μέντης: Τζαγκαράκης Νίκος Β4
Πάμφιλος: Μαλαδάκης Δημήτρης Β1
Δημάδης: Παρασκευοπούλου Τζωρτζίνα Β2-Κατεργιαννάκη Ιωάννα Α5
Χάρης ο Λίνδιος: Κοκκίνη Ζωή Β2
Ουρανία: Δατσέρη Μαρίτα Β1
Βουτία: Ντούρμα Δέσποινα Β2
Μακεδόνες
Καλλικράτης: Κωστάκη Ευαγγελία Β5
Πυθίας: Φρυσουλάκη Βάλια Γ2
Ευελπίδης: Ιερωνυμάκη Νεφέλη Β3
Λάμια: Κυπριωτάκη Κατερίνα Β1
Δημήτριος: Σκαρβελάκης Μάνος Γ2
Χιλίαρχος: Φλουρής Θοδωρής Α4
Παραθεριστές στη Ρόδο
Λούκιος Τερέντιος Πίκουλος: Γρηγοριάδη Νικολέτα Α1
Κορνηλία: Ρουμπίτση Νεφέλη Β1
Άγνωστος (έμπορος όπλων): Σγουρού Ειρήνη Α3
Στίχοι στο τραγούδι ’’Προοίμιο στον Μπαμπά τον Πόλεμο’’: Ζωή Κοκκίνη
Μουσική –τραγούδι: Ανδρέας Τυμπακιανάκης
Σκηνικά –κοστούμια: θεατρική ομάδα του 11ου Γενικού Λυκείου
Υπεύθυνες καθηγἠτριες : Ασκορδαλάκη Ελένη, Ζωγραφιστού Άννα, Μαρκάκη Μαρία, Μπιτζαράκη Αλεξάνδρα